"όπως γράφω ένα ποίημα"

(φωτο από εδώ)

αρχίζω να γράφω ένα ποίημα

απλό

όπως η λέξη "θα"

λιτό

όπως η λέξη "σε"

μελωδικό

όπως η λέξη "αγαπώ"

περιεκτικό

όπως η λέξη "πάντα"

...

όμως

όσο κι αν προσπαθώ,

δεν μπορώ να πετύχω

τον ιδανικό συνδυασμό,

στο τέλος καταφεύγω

σε περισπούδαστες λέξεις

και φανταχτερές εκφράσεις

που ακούγονται

σαν κρώξιμο παγωνιών

"κόκκινη ζωγραφιά σε λευκό χαρτί"

(πίνακας: Joan Miro)

σταγόνα η σκέψη πάνω στο λευκό χαρτί

κόκκινη ζωγραφιά

αντίγραφο της πληγής

το κόκκινό μου, γίνεται μπλε

το άσπρο μου, μαύρο χρωματίζεται

η μετάγγιση ολοκληρώνεται…

ποια μαγική στιγμή

μεταβιβάζει το ακαθόριστο;

πώς αποτυπώνεται το συναίσθημα;

ποια έκρηξη

ποια φαντασιακή συνεύρεση

προκύπτει από την προαιώνια σχέση

του ανθρώπου με το λόγο;

"μικρές στιγμές"

άρωμα πρωινού καφέ που σιγοβράζει 

γεύση ζεστού ζυμωτού ψωμιού 

μελωδία βιολιού σε παραδοσιακό ερωτικό τραγούδι 

βλέμμα που πέφτει από το βράχο της Φολεγάνδρου και χάνεται στο μπλε

 και η βελούδινη ανατριχίλα του σώματος 

όταν το χέρι σου με άγγιξε το πρωί…

"Tropic of Capricorn"

λέξεις που στάζουν έρωτα 

δεν σου αφιέρωσα 

οι στίχοι που αιμορραγούν δήθεν συναισθήματα 

δεν είναι δικοί μου 

 τα μόνα που σου πρόσφερα,

 η μυρωδιά της άγουρης ρίγανης 

κι εκείνο το ταξίδι στον Τροπικό του Αιγόκερω 

που πάντα θα θυμάσαι...

"εσαεί αγεωμέτρητος"

πάντα αγαπούσα τη γεωμετρία

με μάγευαν οι κύκλοι της

που ολοστρόγγυλοι εμπεριέχουν κάθε τι

μην αφήνοντας ακόμη κι αυτές τις αιχμηρότατες γωνίες να εξέχουν

...όσο για τα επίπεδά της

 με έκαναν πραγματικά να νιώθω ασφαλής

αφού τα άπειρα σημεία τους

μπορούσα εύκολα να ελέγξω

φέροντας διάφορες ταπεινές, πλην όμως σταθερές,

ευθείες

- ως γνωστόν από δύο σημεία διέρχεται μια και μοναδική ευθεία -

...μέχρι που ανακάλυψα ότι υπάρχει η τεθλασμένη γραμμή

και διαπίστωσα

πως δύο σημεία

μπορεί να βρίσκονται στην ίδια γραμμή

αλλά ποτέ

να μη συναντηθούν…