(φωτο από εδώ)
αρχίζω να γράφω ένα ποίημα
απλό
όπως η λέξη "θα"
λιτό
όπως η λέξη "σε"
μελωδικό
όπως η λέξη "αγαπώ"
περιεκτικό
όπως η λέξη "πάντα"
...
όμως
όσο κι αν προσπαθώ,
δεν μπορώ να πετύχω
τον ιδανικό συνδυασμό,
στο τέλος καταφεύγω
σε περισπούδαστες λέξεις
και φανταχτερές εκφράσεις
που ακούγονται
σαν κρώξιμο παγωνιών
(πίνακας: Joan Miro)
σταγόνα η σκέψη πάνω στο λευκό χαρτί
κόκκινη ζωγραφιά
αντίγραφο της πληγής
το κόκκινό μου, γίνεται μπλε
το άσπρο μου, μαύρο χρωματίζεται
η μετάγγιση ολοκληρώνεται…
ποια μαγική στιγμή
μεταβιβάζει το ακαθόριστο;
πώς αποτυπώνεται το συναίσθημα;
ποια έκρηξη
ποια φαντασιακή συνεύρεση
προκύπτει από την προαιώνια σχέση
του ανθρώπου με το λόγο;
