"σάπιες ρίζες"

τι όνειρο κι αυτό! έσκαβε λέει τον εύφορο κήπο να βρει μια ρίζα χωμένη από παλιά εντελώς απούσα από την καρποφορία της ζωής στο φως να τη βγάλει μήπως και ανθίσει ξανά και δώστου με την αξίνα, βαθιές αυλακιές με ορμή και λύσσα στην καρδιά του κήπου προχώρησε πολύ, ώσπου βρήκε ένα σκελετό γεμάτο σκουλήκια, φαγωμένο, άκαμπτο, τον ρώτησε για την πολυπόθητη ρίζα απάντηση δεν έλαβε ακόμη μια φορά η σιωπή… τότε μόνο, σκέφτηκε τον κήπο που πάντα εκεί έστεκε, δίνοντας ζωή χαρακωμένος καθώς ήταν θανάσιμα πληγωμένος έχανε τη λάμψη του τη μοσκοβολιά του αργά -αργά σάπιζε σκελετός γινόταν κι αυτός σιωπή…

 (ΥΓ: όταν ξύπνησε... κατάλαβε πόσο μάταιο είναι να σκάβει κήπους ανθισμένους... ψάχνοντας για σκελετούς )

"λίγο πριν την αυγή"

-->

θέλω να σε αγγίξω

το βελούδινο δέρμα σου

πρόκληση για την αφή

όμως

δεν θα υποκύψω στον πειρασμό

η ταπεινότερη των αισθήσεων

οφείλει να περιμένει

υποταγμένη προσωρινά

στην κυριαρχία των ματιών

αφού

είσαι τόσο όμορφη

όπως κοιμάσαι…

"στο όνειρο μικρού παιδιού"

λουλούδι το όνειρό σου 

με λεπτεπίλεπτο μίσχο

 στην παλάμη το κρατάς

λευκές πινελιές σχεδιάζεις

 στο γαλάζιο καμβά του ουρανού

 

 απελευθερωμένα τα γήινα χρώματα 

χορεύουν με τις ουράνιες φιγούρες των γλάρων

 κι ένα κίτρινο ποδήλατο 

ζωγραφίζει μονοπάτια στο λιβάδι με τις ανεμώνες 

 ταξίδι το όνειρό σου 

από το άπειρο του ουρανού ως το κέντρο της γης

ένας απέραντος πίνακας ζωγραφικής 

οι γλάροι να σχεδιάζουν το μέλλον 

τα λουλούδια να χρωματίζουν το όνειρο

 και το ποδήλατο να χαράζει πορείες…