"με δίχως πρόσωπο"

                                                                 

βλέπει, δεν τον βλέπουν

διακρίνει, δεν διακρίνεται

πίσω στα γνωστά δρομάκια

αόρατος,

άτρωτος,

με δίχως πρόσωπο!

«garbage can»

κι αφού έχασε την Αλεξάνδρεια

αδύνατον να το αποδεχτεί και να την αποχαιρετίσει
– αυτά είναι για τους κοινούς θνητούς –
έγραψε ένα ποίημα από εκείνα τα… "σπαρακτικά"
να προστρέξουν οι ευαίσθητοι φίλοι, ποτό, τσιγαριλίκι, κουβεντούλα
μιας χρήσης εραστές
σαν τα χάρτινα τραπεζομάντηλα,
τα λαδωμένα,
τα τσαλακώνεις και τα πετάς,
στο βρώμικο καλάθι απορριμμάτων
όπως βρώμικοι …
κι από δω παν κι οι άλλοι

μόνη παρηγοριά το απορριμματοφόρο
το πρωί θα περάσει ξανά, το ξέρει
κι ο οδηγός του,
καλοντυμένος, όπως πάντα καθαρός !
θα μαζέψει και πάλι τις βρωμιές που κάνανε ολονυχτίς
καμουφλαρισμένοι πίσω από τις μαύρες κουρτίνες
-που άσπρες τις είχανε βάψει-
στρουθοκάμηλοι, νόμιζαν ότι δεν φαίνονται οι γελοίοι...

ΟΜΩΣ,
αυτή τη φορά δεν θα ξεπλύνει τα απορρίμματα
ώστε στο φως να τα αποδώσει ως συνήθως ξασπρισμένα

θα τα ρίξει στη χοάνη που γυρίζει με ρυθμό
και τα κάνει έναν βρωμερό πολτό
που ζέχνει

και μαζί με αποφάγια,
αποτσίγαρα,
βρώμικες χαρτοπετσέτες
και λιγδωμένα Εγώ
εκεί που ανήκεις
είσαι
κι εσύ

άνθρωποι
μιας χρήσης…

(&...η Επαγωγίστρια γαλοπούλα περίμενε… κάθε πρωί στις 9 ερχόταν ο αγρότης και της έριχνε καλαμπόκι, την τάιζε ….όμως μια μέρα αντί να ρίξει καλαμπόκι… την έσφαξε! Παραμονή Χριστουγέννων γαρ!
Η επαγωγή, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ασφαλής τρόπος να βγάλουμε συμπεράσματα για τον κόσμο. Μπορεί να οδηγήσει σε υπερεκτίμηση του Εγώ και υποτίμηση των άλλων… μοιραία…)

«αντίδωρα»

βρίσκουν τρόπους να αιφνιδιάζουν ευχάριστα
οπωσδήποτε, από κάποια εσωτερικά και πάντα ταπεινά κίνητρα ορμώμενοι 
δεν κουράζονται να προσφέρουν ξεχωριστές εκπλήξεις και δώρα
πολλά δώρα!
βιβλία με λεπτεπίλεπτες αφιερώσεις,
ποιητικές συλλογές τυλιγμένες σε χρωματιστό χαρτί,
ταξίδια σε ξαφνικούς προορισμούς,
γράμματα με ερωτευμένα στιχάκια συνοδευόμενα από κυκλάμινα και αποξηραμένες μαργαρίτες,
δώρα, πολλά δώρα…

κάθε φορά που αντικρίζω έναν τόσο γενναιόδωρο άνθρωπο
ασυναίσθητα
μου 'ρχεται στο μυαλό ο δύσμοιρος Λαοκόωντας και οι φωνές του προς τους Τρώες:
«φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»

Κι εκείνοι οι αφελείς
που αψηφώντας τον
έβαλαν το Δούρειο ίππο
στην καρδιά της όμορφης πόλης τους…

"present continious"

 

"χρωστάς δύο φεγγάρια του Αυγούστου"

Το ένα θα είναι κάτω από τον τροπικό του Αιγόκερω

σαφάρι όλημερίς στη σαβάνα του Pilanesberg,

με τη λίμνη που κάνουν μπάνιο οι ελέφαντες και οι σουρικάτες να πετάγονται για μια γρήγορη φωτογραφία στη στροφή του δρόμου κοιτάζοντας με κείνο το αδιευκρίνιστο βλέμμα

  

το άλλο φεγγάρι θα είναι πάνω από τον Τροπικό του καρκίνου

με θάλασσα και αρμυρίκια

αργά το βράδυ στη Σέριφο στο Μεγάλο Λιβάδι,

θα αρπάξω τα μεταξένια μαλλιά για να στρέψω το βλέμμα σου στο φεγγάρι 

που  βρίσκεται πάνω από το εγκαταλελειμμένο μεταλλείο.

χρωστάς δύο Αυγουστιάτικα φεγγάρια

πάντα θα τα χρωστάς...