(πίνακας: Joan Miro)
σταγόνα η σκέψη πάνω στο λευκό χαρτί
κόκκινη ζωγραφιά
αντίγραφο της πληγής
το κόκκινό μου, γίνεται μπλε
το άσπρο μου, μαύρο χρωματίζεται
η μετάγγιση ολοκληρώνεται…
ποια μαγική στιγμή
μεταβιβάζει το ακαθόριστο;
πώς αποτυπώνεται το συναίσθημα;
ποια έκρηξη
ποια φαντασιακή συνεύρεση
προκύπτει από την προαιώνια σχέση
του ανθρώπου με το λόγο;
8 σχόλια:
Καλό μήνα και καλησπέρα.
Να σου πώ οτι χάρηκα πάρα πολύ όταν είδα νέα ανάρτηση... Είχες καιρό να κάνεις. Άξιζε να περιμένουμε βέβαια...
Κάθε λέξη εχει μέσα της αντίθετα χρωματα, έτοιμα να ζωγραφίσουν τη χαρα ή την θλίψη πάνω στο κενό, το λευκό χαρτί. Η σχέση του ανθρώπου με τον λόγο πιστεύω βαθύτατα είναι μια σχέση αγάπης μίσους. Μισούμε τις λέξεις που μας πληγώνουν, αγαπάμε τις λέξεις που μας λυτρώνουν. Για όσα δεν έχουμε λέξεις δεν υπάρχουν στον κόσμο μας...
Να σαι καλά... Φιλάκια.
Κοκκινη ζωγραφια αντιγραφο της πληγης μου.
Σταθηκα πολυ σ'αυτες τις λεξεις
γειά σου Estella,
ατίθασα "πλάσματα"
οι λέξεις
τη μια σε ανυψώνουν
την άλλη σε βυθίζουν
την επομένη σε αφήνουν αδιάφορο...
την καλημέρα μου!
φιλάκια...
συμφωνούμε απολύτως
Γιάννα μου
καλημέρα!
Πόσο τα χρώματα περικλείουν συναισθήματα τελικά..
Το αγαπημένο κόκκινο, που πότε ξεθωριάζει, πότε γίνεται έντονο.
Ο λόγος είτε γραπτός είτε προφορικός μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα..φυσικά έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στο γραπτό λόγο.
Πολύ όμορφο ποίημα. Χαίρομαι για κάθε ανάρτησή σου. Πάντα ουσιώδης, απλή αλλά ποτέ απλοϊκή.
Την Καλημέρα μου.
καλημέρα Έλενα,
των χρωμάτων και
των συναισθημάτων...
να έχεις ένα
χρωματιστό
Σαββατοκύριακο!!!
Όμορφο πολύ!
Και γεμάτο!
Και ευρύχωρο!
Και ανάσα!
Και αναστεναγμός!
Πληρότητα μέχρι το κόκκινο...μετά έρχονται όλα τα άΛλα χρώματα!
Καλό απόγευμα
καλημέρα γλυκειά μου
ευαίσθητη όπως πάντα...
Δημοσίευση σχολίου