"Μεσολογγίτισσα"

ήσουν…

βυσσινί ποδηλατάδα το σούρουπο
πολιορκημένη από γίγαντες
δεξιά, το ανατέλλον φεγγάρι
αριστερά, ο επιμένων ήλιος

είσαι…
άβαθα νερά της λιμνοθάλασσας
ιερά, της Κλείσοβας και του Βασιλαδιού
νιόβγαλτο αρμυρίκι στη ζεστασιά του Σάλτσινου
Πελάδα ανάμνηση
στηριγμένη σε μίσχους κυκλάμινου
ενταγμένη πλήρως στη γοητεία της απλότητας

(Κλείσοβα, Βασιλάδι: νησίδες της λιμνοθάλασσας με μεγάλη ιστορική κι όχι μόνο αξία,

Σάλτσινο: αποξηραμένα(στεγνωμένα) κομμάτια της λιμνοθάλασσας στα οποία το νερό ξαναέρχεται κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες,
Πελάδα: παραδοσιακές καλύβες των ψαράδων στηριγμένες πάνω σε πασσάλους...)

"αμνήμονες"

διαγραφή συνειδήσεως εμφανίζεται στον ορίζοντα

οι υπόδουλοι αλαλάζοντες σφυροκοπούν το άρμα

δείτε τον Ατρέα πώς καμαρώνει

γύφτικο σκεπάρνι!

έτσι γίνεται πάντα μ’ αυτούς τους αγνώμονες

τους θνητούς

έχουν την εντύπωση πως κάνουν αντίσταση

ότι πολεμάνε σκληρά

στην πραγματικότητα

απλώς πεθαίνουν...

"χαράζει"

μ' αρέσει

να περπατώ ξυπόλητος στο πλακόστρωτο όταν βρέχει

και να τρώω τρεις μπάλες παγωτό μέσα στο καταχείμωνο…

δεν περιμένω να βγει ο ήλιος για να διασχίσω μονοπάτια

ούτε τον Αύγουστο για να ρίξω άγκυρα σ΄ ένα ερημονήσι…

τις νυχτιές σηκώνομαι σε ώρες περίεργες

και ψελλίζω λόγια αλλοπρόσαλλα

Σαν έρθει όμως το πρωί

ξυπνώ με τον ήλιο στο κρεβάτι δίπλα μου

και ο καφές! έχει τη γλύκα της ημέρας που έρχεται ολοταχώς…

"άγια λάθη"

μια προδοσία προηγείται των Αγίων Παθών και της Αναστάσεως 

Κύριε,

στείλε σε παρακαλώ τον κατάλληλο Ιούδα 

να ξεπλύνω τα Άγια Λάθη μου 

μέχρι την έβδομη μέρα της Αναστάσεώς μου

κι αν όλοι αυτόν κατηγορούν 

εγώ το ξέρω πως ένας «προδότης Ιούδας»

είναι απολύτως χρήσιμος 

στη ζωή των ενάρετων χριστιανών

"η χρυσή τομή"

- απαραίτητες οι «χρυσές μετριότητες» στη ζωή

καταπιάνονται με όλα τα δυσεπίλυτα προβλήματα

για να επιτύχουν την ισορροπία -

οπαδός φανατικός του Πυθαγόρα

και της χρυσής τομής του...

κι αν μια ζωή ως χρυσή μετριότητα διαβιώ

παλεύοντας - μάταια - για την ποθητή αρμονία...

αυτό το παλιόπαιδο ο Αλέξανδρος φταίει

εκείνος μου έδωσε την ιδέα

και φοβούμαι μήπως τη λύση του γόρδιου δεσμού

κάποια στιγμή απαρέγκλιτα εφαρμόσω

εγώ!

μια χρυσή μετριότητα…

"γυμνός λόγος"

όταν γράφεις ένα στίχο

μια γυναίκα να έχεις στο νου

φυσική η ομορφιά της

απέριττη

το ντύσιμό της λιτό

ανάλαφρα σκεπάζει

τις θεσπέσιες καμπύλες

αρώματα δεν φοράει

μόνη η μυρωδιά του σώματος

ερεθίζει τον αναγνώστη

ο στίχος είναι σαν τη γυναίκα

όσο πιο πολλά φτιασίδια και στολίδια

κουβαλάει πάνω της

τόσο πιο πολλά έχει να κρύψει…

"ατίθασα πλάσματα οι λέξεις"

ατίθασα πλάσματα

οι λέξεις

άγρια καθαρόαιμα

τινάζουν από πάνω τους βίαια

όποιον προσπαθήσει

με υπεροψία να τις τιθασεύσει

-το πέσιμο του επίδοξου κατακτητή επώδυνο

προκαλεί τον γέλωτα-

κι αυτές συνεχίζουν

να διαγράφουν τροχιές

ανεξέλεγκτες

ώσπου, κάποιος άλλος

υπομονετικός γητευτής

με σεβασμό και ταπεινότητα

να τις πλησιάσει

θέλουν χάδι και τρυφερότητα

οι λέξεις...

"σάπιες ρίζες"

τι όνειρο κι αυτό! έσκαβε λέει τον εύφορο κήπο να βρει μια ρίζα χωμένη από παλιά εντελώς απούσα από την καρποφορία της ζωής στο φως να τη βγάλει μήπως και ανθίσει ξανά και δώστου με την αξίνα, βαθιές αυλακιές με ορμή και λύσσα στην καρδιά του κήπου προχώρησε πολύ, ώσπου βρήκε ένα σκελετό γεμάτο σκουλήκια, φαγωμένο, άκαμπτο, τον ρώτησε για την πολυπόθητη ρίζα απάντηση δεν έλαβε ακόμη μια φορά η σιωπή… τότε μόνο, σκέφτηκε τον κήπο που πάντα εκεί έστεκε, δίνοντας ζωή χαρακωμένος καθώς ήταν θανάσιμα πληγωμένος έχανε τη λάμψη του τη μοσκοβολιά του αργά -αργά σάπιζε σκελετός γινόταν κι αυτός σιωπή…

 (ΥΓ: όταν ξύπνησε... κατάλαβε πόσο μάταιο είναι να σκάβει κήπους ανθισμένους... ψάχνοντας για σκελετούς )

"λίγο πριν την αυγή"

-->

θέλω να σε αγγίξω

το βελούδινο δέρμα σου

πρόκληση για την αφή

όμως

δεν θα υποκύψω στον πειρασμό

η ταπεινότερη των αισθήσεων

οφείλει να περιμένει

υποταγμένη προσωρινά

στην κυριαρχία των ματιών

αφού

είσαι τόσο όμορφη

όπως κοιμάσαι…

"στο όνειρο μικρού παιδιού"

λουλούδι το όνειρό σου 

με λεπτεπίλεπτο μίσχο

 στην παλάμη το κρατάς

λευκές πινελιές σχεδιάζεις

 στο γαλάζιο καμβά του ουρανού

 

 απελευθερωμένα τα γήινα χρώματα 

χορεύουν με τις ουράνιες φιγούρες των γλάρων

 κι ένα κίτρινο ποδήλατο 

ζωγραφίζει μονοπάτια στο λιβάδι με τις ανεμώνες 

 ταξίδι το όνειρό σου 

από το άπειρο του ουρανού ως το κέντρο της γης

ένας απέραντος πίνακας ζωγραφικής 

οι γλάροι να σχεδιάζουν το μέλλον 

τα λουλούδια να χρωματίζουν το όνειρο

 και το ποδήλατο να χαράζει πορείες…