Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

"Μεσολογγίτισσα"



ήσουν…
βυσσινί ποδηλατάδα το σούρουπο
πολιορκημένη από γίγαντες
δεξιά, το ανατέλλον φεγγάρι
αριστερά, ο επιμένων ήλιος

είσαι…
άβαθα νερά της λιμνοθάλασσας
ιερά, της Κλείσοβας και του Βασιλαδιού
νιόβγαλτο αρμυρίκι στη ζεστασιά του Σάλτσινου
Πελάδα ανάμνηση
στηριγμένη σε μίσχους κυκλάμινου
ενταγμένη πλήρως στη γοητεία της απλότητας




(Κλείσοβα, Βασιλάδι: νησίδες της λιμνοθάλασσας με μεγάλη ιστορική κι όχι μόνο αξία,
Σάλτσινο: αποξηραμένα(στεγνωμένα) κομμάτια της λιμνοθάλασσας στα οποία το νερό ξαναέρχεται κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες,
Πελάδα: παραδοσιακές καλύβες των ψαράδων στηριγμένες πάνω σε πασσάλους...)


9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ενηλικίωση οδηγεί στην γοητεία της απλοΠοίησης αλλά νομίζω πως πάντα θα ακουμπάμε την μια ρόδα στη μαγεία της παιδικότητας
Ένα παιχνίδι ισορροπίας κι αυτό, σαν το ποδήλατο.
Μεστό και συγκινητικό.
Καλημέρα Νίκο!

απλο"Ποιηση" είπε...

ισορροπίας παιχνίδι
ολόκληρη η ζωή μας...
καλησπέρα, Λίλιαν

Εκείνη.. είπε...

τι γεύση άραγε να έχουν οι βυσσινί ποδηλατάδες;;

Χειμώνιασε!
Καλές γιορτές εύχομαι..

Καίτη.

απλο"Ποιηση" είπε...

τη γεύση του άγριου βατόμουρου
ή
τη γεύση
της απόλυτης ελευθερίας...

καλησπέρα Καίτη
καλώς ήρθες!

Εκείνη.. είπε...

ελευθερία με γεύση βατόμουρο..

μμμ, μυρίζει βαθυκόκκινο..

Καλησπέρα, καλώς σε βρήκα!

απλο"Ποιηση" είπε...

βαθύ κόκκινο...βυσσινί
μέχρι το μωβ!

καλησπέρα!

55fm είπε...

Aχ...μωβ!!!
Την καλημέρα μου ευαίσθητε φίλε!

απλο"Ποιηση" είπε...

γεια σου Όλγα μου,
λεβέντισσα!

Ανώνυμος είπε...

ενσωματώνεις ροές σκέψεις σε στίχους
ίσως ροές εικόνων.
πόσο μάταιη η προσέγγιση της ποιητικής γραφής.